Toen ik begon in het onderwijs, liep ik tegen best wel veel dingen aan. Leerlingen die niet luisterden naar mij, die ongeïnteresseerd leken. Leerlingen die brutaal deden tegen mij of tegen elkaar.Toen al ging ik uit van het beste van elk mens. Toen al vond ik dat ongewenst gedrag een reden moest hebben. 

Ik weet nog heel goed dat een leerling plotsklaps letterlijk in de gordijnen vloog. Hoog bovenin de rails, net voordat die met een klap naar beneden donderde, vroeg hij heel liefjes: “juf zal ik het bovenraampje even open doen? Het is hier best wel warm.” Verbijsterd stond ik te kijken en voordat ik iets kon zeggen was hij met rails en al naar beneden gezoefd. Ging op zijn plek zetten en zuchtte: “goed hé juf van mij. Het is hier zo warm.” Daar kon ik toch niet boos op worden! Een jochie dat mij zo goed wilde helpen, maar bij de uitvoering zoveel fouten maakte. Toen heb ik hem maar vriendelijk bedankt en uitgelegd dat hij de volgende keer nog beter een trap kon pakken.

Of de leerling die in de leerkeuken altijd van zijn plek liep, met mes en hete pan toe! Hij kon maar niet snappen dat dit gevaarlijk was. Totdat ik resoluut een rode lijn met elektroband plakte. Plotsklaps was het duidelijk. Hij bedankte me zelfs voor deze duidelijkheid.

Ook met mijn eigen kids liep ik tegen veel dingen aan; ruimte die steeds meer ingenomen werd door speelgoed en complete paniek als dat niet getolereerd werd, midden op straat blijven spelen, ook als er auto’s aan kwamen. Bij navraag het antwoord: “Ze kunnen mij toch zien!” of “Ze weten toch dat ik hier speel!” Of de eindeloze vragen, het liefs ’s avonds heel laat: “wat als …? En wat als … En daarna nog duizendmaal “Wat als ..” Hopeloos werd ik er soms van. Of wat dacht je van mijn kind dat de ene dag vlekkeloos kon tafeldekken en de volgende dag al paniekerig en gefrustreerd gilde: “ik weet niet hoe het moet!” Dat geloof je toch niet!

Ik wilde heel graag een antwoord op de vraag waarom sommige kids mij niet konden begrijpen, of de dingen uit onze wereld niet goed leken te begrijpen. Waarom ze niet luisterden, brutaal deden, ongeïnteresseerd leken. Dat moest toch een reden hebben? Wat begreep ik verkeerd? Wat zag ik verkeerd? Maar bovenal wilde ik ook een oplossing! 

Hoe kon ik ze zo coachen en begeleiden zodat ze de wereld en mij WEL begrepen? Hoe kon ik voorkomen dat ze boos en brutaal reageerden? Want mijn duidelijkheid alleen was vaak niet genoeg. 

Daarom heb ik veel lezingen gevolgd over autisme en A(D)HD. Daarom heb ik verschillende boeken gelezen van Martine Delfos. Daarom ben ik het boek “Geef me de 5” van Colette de Bruin gaan lezen en heb ik al haar cursussen gevolgd. En heb ik later ook haar andere boeken gelezen. Ik heb daar geleerd dat mensen met autisme zich echt anders ontwikkelen en dat welke informatie dan ook, bij hun vaak heel anders binnenkomt, zij het anders verwerken in hun brein en ze daarom vaak ander (in de volksmond FOUT) gedrag laten zien. Ik heb ook geleerd dat de hersenen van veel mensen met autisme tegelijkertijd een vertraagde en versnelde rijping hebben, zodat zij verschillende ontwikkelingsleeftijden ineen hebben. In de boeken van Colette de Bruin stonden heel veel praktische tips en handvatten. Kleine aanpassingen in je eigen gedrag en structuur thuis, die zo gemaakt konden worden. Wat was ik blij met de mij gegeven handvatten!

Ik heb er in de loop van de jaren mijn eigen draai aan gegeven, getoetst zowel op school als thuis, als leerkracht, leerling coach, collega coach en moeder. En ik mag wel zeggen dat ik nu zeer goed om kan gaan met autisme. Zo goed dat menig collega, leerling en zelf mijn eigen kinderen, mij grote complimenten geven. Ik ben begripvol, sluit bij de persoon aan, geef hem het gevoel dat hij gewaardeerd wordt en wanneer hij zich op zijn gemak voelt bij mij, kan ik uitleg geven over het gebeuren en met de persoon oplossingen bedenken. Dit alles met humor, creativiteit en natuurlijk ook met gepaste serieusheid.

En door … naar het volgende probleempje, daar waar (in mijn beleving) altijd een oplossing voor is. Want ik geloof in oplossingen, niet in problemen. Ik geloof in kansen, niet in beperkingen!